En büyük beş Amerikan bankası 2007 yılında çalışanların yaklaşık 40 milyar dolar ikramiye dağıtmış. Bu dağıtılan ikramiyenin çok büyük bir kısmının söz konusu bankların hisse senetlerinin ortalama %50 değer kaybetmiş olmasına karşın müdürlere gittiğini gören kimi, bu işlerden anlamayan insanlar yakınıyorlar. Efendim bu insanlar dünyanın en yetenekli müdürleri, bunlar piyasanın onlara biçtiği fiyat. Yani çok “doğal”, boşuna konuşmayınız lütfen…
Örneğin, Merrill Lynch’in görevini bırakmak zorunda kalan Genel Müdürü, Stanley O’Neal, ayrılırken 161 milyon dolar tazminat aldı. Yönettiği bankanın hisse senetleriyse kriz başladığından bu yana yaklaşık %45 değer kaybetmiş. Ayakta kalabilmek için Çin’den, Dubai’den para dilenen Citi Group’un Genel Müdürü C.O Prince’in de cebine 68 milyon dolar giriyor. Goldman Sachs’dan, Lloyd Balnfein’de 60.7 milyon dolar alıyor. Ama Balfein, bence hak etti. Çünkü Goldman Sachs, “subprime ipotek krizinden büyük paralar yapan tek banka.
Bazı kötü kalpli insanlar, bankanın eski genel müdürü Paulson’un halen Maliye Bakanı olmasına işaret ediyorlar ve soruyorlar “bizim gibi salakların bilemediği neyi biliyordu Sachs?” Hiç utanma yok bu adamlarda, mali piyasalar tam anlamıyla güvene ve dürüstlüğe dayanır. Yoksa hiç iş yapamazlar… Birileri “sadakate de..” diyor galiba. Haklısınız ama siz ne demek istiyorsunuz?
No comments:
Post a Comment