İtalya’da genel seçimleri, Mussolini’nin mirasçısı akımların devamı olan İtalya’nın Kardeşleri ve Liga partilerinden ve Berlusconi’den (Forza İtalia) oluşan bir ittifak kazandı. Bir “koltuk paylaşma krizi” çıkmazsa İtalya’nın Kardeşleripartisinin lideri Meloni başbakan olacak.
Aklı başında, tarih bilgisi yerinde olanlar kaygılanıyor. Sağ ve sol liberalizm de faşizmin “yararlı salakları” olarak, yakından tanıdığımız üç fanteziyle yine karşımızda. 1) Korkular çok abartılı: Meloni “Biz faşizmi geride bıraktık”, “Hıristiyan Demokratlardan bir farkımız yok” filan demiyor mu? 2) Avrupa Birliği’ne (liberal demokrasinin kalesi filan...) karşı değil. 3) Zaten, yapabilecekleri çok sınırlı. Devletin kurumları, geleneği, siyaset kültürü Meloni’nin aşırılıklarını törpüler.
(...)
TARİHTEN DERS ÇIKAR MI?
Bence çıkabilir. Yukarıdaki üç fanteziden birincisinin ne kadar boş olduğunu gösterdim. Diğer taraftan, artık “kimse” faşizmi açıkça savunmuyor. Şimdilerde, faşizmin ırkçılık, dincilik, kadın ve LGBT düşmanlığı, milliyetçilik, güçlü devlet kültüvb., gibi unsurları tek tek birbirlerinden koparılarak savunuluyor. Groucho Marx’ın “Aptal gibi konuşuyor, aptal gibi davranıyor bu sizi yanıltmasın o gerçekten aptaldır” (Duck Soup) sözlerini anımsayıp, faşist gibi konuşana faşist gibi davranana, “Bu gerçekten faşisttir” deyip direnmek gerekiyor.
(...)
İtalyan seçimlerinin sonuçlarından kaygılanmak hem de çok kaygılanmak gerekiyor.
No comments:
Post a Comment