Bir “yeni dönemin” tam olarak ne zaman başladığını söylemek zor. Ancak, kapitalizmin yapısal krizi içinde, görece yönetilebilir bir “ara dönemin” artık geride kaldığı söylenebilir.
‘ARA DÖNEM’ ÜZERİNE KISA BİR NOT
Karşımızdaki çürümeye, belirsizliğe bakarak ve “sonrası”hakkında bir fikir sahibi olmadan, bir “ara dönem” saptaması yapamayız. Gramsci, “interregnum” (ara dönem) kavramını kullanırken “interregnum” sonrasını düşünebiliyordu. Terry Gilliam’ın Brazil filminin son sahnesinden ödünç alırsak, “yarın başka bir gündü.”
(...)
“Morbid semptomlar”, bu yeni dönemde, artık kalıcı eğilimlere dönüştüler. Ve kitleler, yaşamlarında hangi ideoloji varsa ona yapışarak “yönetici seçkinlere” başkaldırmaya başladılar.
Emperyalist rekabet ve savaşlar, milliyetçilik, dinci fanatizm, otoriter yönetim, “yanılmaz lider” arzusu “süreç olarak faşizm”, özgürleştirmesi beklenen teknolojilerin, izleme, gözetleme, disiplin altına alma araçlarına dönüşerek özgürlükleri bastırması, iklim krizinin tüm ekonomik ve siyasi sonuçlarıyla birlikte derinleşmeye bırakılması bu yeni dönemin karakteristik özellikleridir.
(...)
No comments:
Post a Comment